Projektowanie posadzek w pomieszczeniach przeznaczonych dla osób starszych i cierpiących na demencję ma kluczowe znaczenie dla poprawy ich komfortu fizycznego i psychicznego. Dobór właściwego projektu polega na uwzględnieniu wielu czynników mających wpływ na ogólny stan zdrowia i samopoczucie  mieszkańców ośrodków pomocy i domów opieki.

Demencja nie jest elementem naturalnego starzenia, ale powodują ją zaburzenia centralnego układu nerwowego, wśród których najbardziej popularne to choroba Alzheimera czy otępienie skroniowo-czołowe. Dolegliwości te powodują obumieranie tkanek mózgu i skutkują nagłym spadkiem umiejętności poznawczych i pamięciowych, zdolności artykulacji, ograniczeniem komunikacji werbalnej i niewerbalnej oraz upośledzeniem sprawności ruchowej. Objawami związanymi z demencją, występującymi u większości pacjentów są zaburzenia wzroku - zmiana percepcji kolorów, odległości i głębi, a także nadwrażliwość na światło.

 Dzięki postępowi medycyny i poprawie jakości życia w strukturze demograficznej współczesnych społeczeństw postindustrialnych odsetek osób starszych jest relatywnie wysoki i ciągle rośnie. Dlatego też coraz ważniejsze staje się perspektywiczne patrzenie na spełnianie wymogów omawianej grupy. Potrzeby te muszą być uwzględniane w planowaniu przestrzennym, projektowaniu budynków i wnętrz.   

Dobór podłogi (materiałów, wzornictwa, kolorystyki) do domów opieki czy szpitali powinien koncentrować się na bezpieczeństwie, obniżeniu poziomu stresu, wyeliminowaniu lęków oraz komforcie pensjonariuszy. Na podstawie zaleceń Departamentu Zdrowia USA koncern Polyflor we współpracy z Uniwersytetem Stanford oraz Stowarzyszeniem Osób Chorych na Demencję opracował 10 ogólnych zasad projektowania nawierzchni przeznaczonych dla osób starszych i z demencją.

Pierwsza z reguł mówi o konieczności wykorzystywania możliwie jednolitych i ciągłych wykładzin między pomieszczeniami, bez zbędnych kontrastów i zmian wzorów. Druga zaleca stosowanie wyraźnego odróżnienia barwnego przestrzeni przeznaczonej dla personelu od tej dla pacjentów. Postuluje też klarowny podział kolorystyczny posadzek i ścian oraz kontrast między meblami i urządzeniami sanitarnymi. Trzecie zagadnienie dotyczy akustyki wnętrz. Ważne jest, aby pacjent nie odczuwał wyraźnych dysproporcji dźwiękowych między poszczególnymi pomieszczeniami, oraz aby zachować balans we wnętrzach zbyt głośnych (dobór właściwej wykładziny akustycznej) i cichych. Po czwarte przy projektowaniu należy zwrócić uwagę na kolor podłogi. Powinien być on na tyle mocny, aby nadawał wyraźną, trójwymiarową głębię. Pomaga to w percepcji odległości i kształtów. Należy jednak unikać ciemnych barw posadzki, które mogą potęgować uczucie lęku. Punkt piąty zaleceń dotyczy prostoty. Chory widząc skomplikowane wzory, stopnie czy otwory może wyobrażać sobie zupełnie odmienne rzeczy, wywołujące niepokój. Dlatego ważne jest aby unikać kontrastujących ze sobą spoin, skomplikowanych wzorów (szczególnie geometrycznych) oraz umieszczania na posadzkach logotypów. Reguły szósta i siódma mówią o tym, żeby nie stosować wykładzin o wysokim połysku lub opalizujących. Powierzchnie takie mogą wydawać się pensjonariuszom mokre, w konsekwencji odmówią poruszania się po niej lub dostosują sposób chodzenia do podłogi wilgotnej/zalanej, co stwarza realne zagrożenie wypadków. Połysk często zaburza też percepcję otoczenia poprzez odbijanie światła sufitowego. Poleca się zatem wybieranie nawierzchni matowych. W punkcie ósmym doradzany jest wybór wykładzin bez wtórnych wzorów lub plam. Deseń wyodrębniony z jednolitego podstawowego koloru sprawia wrażenie czegoś „leżącego” na posadzce - pacjent może chcieć to ominąć lub pozbierać. Dziewiąta zasada sugeruje właściwy dobór podłóg pod względem ekonomiki jakości i efektywności czyszczenia. Osoby starsze często mają problemy ze sprawnym jedzeniem, a także kontrolowaniem swoich potrzeb fizjologicznych - nie zaleca się stosowania wykładzin dywanowych w miejscach narażonych na szybkie zanieczyszczenie, na przykład w stołówkach. Ostatnią wytyczną jest zapewnienie harmonijnego i łagodnego przejścia między różnymi rodzajami posadzek, gdyż nagłe zmiany w percepcji materiału – jej przyczepności, twardości czy temperatury - mogą powodować dezorientację i zwiększyć ryzyko upadku. Wykładziny o wypukłej fakturze powinny być stosowane wyłącznie w miejscach wymagających nawierzchni antypoślizgowej, na przykład w łazienkach.

Podsumowując, należy podkreślić ogromną rolę jaką pełni w ośrodkach i pomieszczeniach przeznaczonych dla osób starszych czy z demencją właściwie zaprojektowana posadzka i dobrze dobrana wykładzina. Wygodna, spójna i harmonijna przestrzeń pomaga w efektywnej rehabilitacji, przyczynia się do poprawy komfortu psychicznego pacjentów oraz ich stanu zdrowia. Trudność polega nie tylko na zdecydowaniu się na konkretny produkt, ale również znajomości specyfikacji czy zagadnień związanych z montażem, dlatego zachęcamy do konsultacji z personelem naszej firmy. Pomoże to w tworzeniu wnętrz przyjaznych a zarazem funkcjonalnych, bezpiecznych i estetycznych, spełniających oczekiwania i potrzeby mieszkańców.